Sepehrhdi

This journey started from the beginning of space-time expansion. I started reading when I was 8 years old. After the age of 14, studying became serious for me and I got acquainted with the world of science and philosophy. I read poetry and reviewed the music that was whispered in my ear since childhood. I was 16 years old when the music teacher put the plectron(pick) in my hand and the instrument on my chest. After that, I express the words that I can’t say with the arrangement of sounds.
The journey will continue until there is no me, no you, no earth.

این سفر از ابتدای انبساط فضا-زمان شروع شده بود. از ۸ سالگی مطالعه را شروع کرده بودم. بعد از ۱۴ سالگی مطالعه برایم جدی شد و با دنیای علم و فلسفه آشنا شدم. شعر می‌خواندم و موسیقی‌هایی که از کودکی در گوشم زمزمه می‌شد را در ذهنم مرور می‌کردم. ۱۶ ساله بودم که استاد موسیقی مضراب را در دستم و سازم را بر سینه‌ام نهاد. بعد از آن حرف‌هایی که نمی‌توانم به زبان بیاورم را با چینش اصوات بیان می کنم
.سفر ادامه خواهد داشت تا زمانی که نه من وجود داشته باشد نه شما نه این کره خاکی